Micmacs à Tire-larigot (2009)

Regie: Jean-Pierre Jeunet
met o.a. Dany Boon, Dominique Pinon en André Dussollier
105 Min. / France 2009

Het was al weer even geleden dat we voor het laatst een nieuwe film mochten bekijken van deze wonderlijke regisseur, want dat is hij. Met films als Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain en Un Long Dimanche de Fiançailles op zijn naam mogen we met recht spreken van een bijzondere filmkunstenaar. Ook Micmacs past in ditzelfde genre. Alles wijst hierop; Het oog voor detail, de sepia kleuren, de bizarre toevalligheden, mooie close-ups, excentriciteit, hilariteit en emotie. Alle elementen zijn weer verwerkt in deze film.
Jaren geleden is Bazil's vader omgekomen tijdens het onschadelijk maken van een mijn. Zijn moeder kan het niet meer aan en Bazil groeit op in een weeshuis. Jaren later werkt Bazil in een videotheek waar hij op een gegeven moment ooggetuige is van een afrekening in het criminele circuit. Door bizarre toeval wordt hij in het hoofd getroffen door een afgeketste kogel en raakt in coma. Eenmaal ontwaakt blijkt zijn hele leven veranderd. Zijn appartement is verhuurd aan iemand anders, zijn bezittingen zijn allemaal zo goed als weg en zijn baan is ook inmiddels aan iemand anders vergeven. Er zit niets anders op dan op straat te gaan leven. Hier ontmoet hij een aantal anderen die een zelfde soort bestaan leven. Een groep die leeft van wat zij op straat vinden. Sterker nog het wordt zijn familie. Samen met hen besluit hij wraak te nemen op de wapenfabrikanten die zijn leven dwars zitten. Ze zetten een briljant plan op om beide wapenfabrikanten tegen elkaar uit te spelen.
Jeunet heeft laten zien dat hij met al zijn elementen elke keer weer een bijzondere film neer te zetten. Hoewel het niet van het zelfde niveau is als Amelie en Un Long Dimanche de Fiançailles is het nog steeds een prachtige film.

7,5/10



It had been a while since we last were able to watch a new movie made by this wonderful director, because that's what he is. With films such as Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain and Un Long Dimanche de Fiançailles, we can speak of a very special film artist. Micmac also fits in this same genre. Everything points to this, the attention to detail, the sepia color, the bizarre coincidences, nice close-ups, eccentricity, laughter and emotion. All elements are again incorporated into this film.
Years ago, Bazil's father died while defusing a mine. His mother couldn't take it anymore, so Bazil grew up in an orphanage. Years later, while working in a video store Bazil is a witness of a assassination in the criminal world. By bizarre coincidence, he was hit in the head by a bounced bullet and slips into a coma. Once awakened, his life is changed. His apartment is rented to someone else, his belongings are all almost all gone and his job is given to someone else. There is no other choice than to live on the streets. Here he meets a number of others who live a similar existence. It's a group who lives from what they find in the streets. They become his family. Together with them, he decides to take revenge on the arms manufacturers who have made his life so miserable. They set up a brilliant plan to play both arms manufacturers out against each other.
Jeunet has shown that he is able to make another very special movie with all the elements without making it look like another movie in the same genre. Although not the same level as Un Long Dimanche de Fiançailles and Amelie the this is still a beautiful film.

7.5/10

Fish Tank (2009)

Regie: Andrea Arnold
met Katie Jarvis, Kierston Wareing en Michael Fassbender
124 Min. / UK 2009

Al vanaf de eerste minuten is duidelijk dat Fish Tank een sociaal-realistisch drama is. Een rauwe film vol emotie, uit het leven gegrepen. Naast regisseurs als Ken Loach en Shane Maedows kan ik nog een Britse regisseur toevoegen aan dit genre.
Mia is een meisje van 15 die met haar 11 jarige zusje Tyler woont in een klein flatje in een grauwe arbeiderswijk in Essex. Ze is agressief, verstoten door haar vriendinnen, net van school afgestuurd en doet de hele dag niet veel meer dan dansen en rondlopen in de stad. Het is haar droom om professioneel danseres te worden. Hun moeder, een instabiele vrouw, drinkt veel en schenkt totaal geen aandacht aan haar gezin. Ze laat haar kinderen aan hun lot over en leeft haar eigen leven. Er lijkt echter een kanteling te komen in hun leven wanneer hun moeder een nieuwe vriend Connor mee naar huis heeft genomen. Naast de aandacht die hij geeft aan moeder Joanne geeft hij ook de kinderen de aandacht die zij zo hard nodig hebben. Mia is erg blij met alle aandacht die Connor haar schenkt en lijkt zich tot hem aangetrokken te voelen. Niets is echter wat het lijkt. Als een zeepbel lijken haar dromen uiteen te spatten.
Een dik compliment mag gegeven worden voor de acteer prestatie van Katie Jarvis. Deze is zeer geloofwaardig. De keuze voor Katie als hoofdpersoon mag een bijzondere genoemd worden. Ze werd ontdekt toen ze ruzie maakte met haar vriend. Op dat moment was ze net van school gestuurd en had ze geen werk. Het personage wat ze hier speelde ligt dus niet ver van haar eigen leven vandaan. Het camerawerk is rauw, maar ook erg mooi. We volgen Mia de hele film door. Deze manier van filmen doet enigszins documentaire-achtig aan. Dit geeft een heel realistisch beeld. Arnold levert met Fish Tank is een prachtig rauw sociaal-realistisch drama af die zeker niet af doet voor het werk van Loach.

8/10



From the first minutes Fishtank is clear that this movie is a social-realistic drama. A movie raw, emotional and realistic. Just like the directors Ken Loach and Shane Maedows I can add another British to this genre.
Mia is a 15 year old girl who lives with her 11 year old sister Tyler in a small apartment in a gray working class area of Essex. She is aggressive, rejected by her friends and is just expelled from school The only thing she does is all day dance and walk around the city. It is her dream to become a professional dancer.
Their mother is an unstable woman who drinks a lot and pays absolutely no attention to her family. She leaves her children to their fate and lives her own life. There seems to be a tilt in their lives when their mother takes a new friend Connor home.
Not only does he care for their mother Joanne, he also gives the children the attention they so desperately need. Mia is very happy with all the attention it gives Connor and seems to feel attracted to him. But nothing is what it seems. Her bubble of dreams is about to burs.
A thick compliment can be given for the acting performance of Katie Jarvis. This is very credible. The choice of Katie as a main character may be called surprising. She was discovered while she was fighting with her boyfriend. At that time, she was expelled from school and she had no work. The character which she is playing is not far away from her own life. The cinematography is raw but beautiful. We follow Mia through the whole movie. This way of filming almost seems to have a documentary texture and seems to be very realistic. Arnold delivers a beautiful raw social-realistic drama with Fish Tank and is certainly not less than the work of Ken Loach.

8/10