De Helaasheid Der Dingen (2009)

Regie: Felix van Groeningen
met Kenneth Vanbaeden, Koen De Graeve en Valentijn Dhaenens
110 min. / 2009

De Helaasheid Der Dingen verteld het verhaal van de 13-jarige Gunther Strobbe die samen met zijn vader en drie ooms bij zijn oma wonen in het Belgische plaatsje Reetveerdegem. Zijn vader en ooms zijn allemaal stuk voor stuk een stelletje nietsnutten.
Gunther wordt dagelijks geconfronteerd met een mannengezin die niet veel meer doen dan overmatig drank gebruiken, de vrouwen achterna zitten, maar voornamelijk schaamteloos niets doen. Gunther probeert zo goed en kwaad als het kan zich staande te houden in deze chaos en alles lijkt er op dat hem hetzelfde lot valt, maar hij beseft zich ook dat het zo niet langer kan. Hij zal zich moeten losmaken van deze leefomgeving. Kan hij zich losmaken van de helaasheid der dingen.
De Vlaamse regisseur Felix van Groeningen levert een prima film af, rauw maar tegelijk liefelijk, aandoenlijk maar ook tegelijk afstotend. Dit is uiteraard niet alleen het werk van de regisseur. Het acteerwerk in deze film was namelijk ook van formidabele klasse. Goede film die na afloop zeker voldoende gespreksstof oplevert.

7,5/10



"De helaasheid der dingen" (The Misfortunates) tells us the story of the 13-year-old Gunther Strobbe who lives together with his father and three uncles by his grandmother, in the Belgian town Reetveerdegem. His father and uncles all are a bunch of losers.
Gunther is confronted daily with a family of men who do nothing more than heavy drinking, chasing women, but mostly shamelessly doing nothing. Gunther tries as best as he can to maintain in this chaos but it looks like he will be just like them. However he also realizes that it can not go on like this. He will have to detach from this environment. Can he break free from this miserable live.
The Flemish director Felix van Groeningen delivers a fine movie, raw and yet charming, endearing but simultaneously repellent. This is obviously not just the work of the director. The acting in this film was also because of formidable class. It's a good film that will give you enough to talk about after it is finished.

7.5/10

Ponyo On The Cliff By The Sea (2008)

Regie: Hayao Miyazaki
met de stemmen van: Yuria Nara, Hiroki Doi en Akiko Yano
100 min. / 2008

Sosuke is een vijfjarig jongetje. Hij woont samen met zijn ouders in een huisje boven op de berg dat uitkijkt op de zee. Op een morgen vindt hij op het strand een goudvis met een meisjesgezichtje. Ponyo zoals hij het visje noemt is ontsnapt aan haar vader die onderwatertovenaar is. De twee raken bevriend. Al snel wordt duidelijk dat Ponyo geen gewone goudvis is. Ze heeft alles op alles gezet om net zo te worden als Sosuke.
De meester van de animatie is terug. Het heeft namelijk al weer vier jaar geduurd voor er nieuw materiaal te zien was. De regisseur van onder meer "Spirited Away" en " Howl's Moving Castle" heeft zich dit keer laten inspireren door het sprookje "De Kleine Zeemeermin" van Christian Andersen. Ponyo haalt het qua niveau niet bij zijn twee voorgangers, maar is zeker de moeite waard om te kijken. De karakters hadden in sommige gevallen wat meer uitgediept mogen worden, maar verder heb ik niets te klagen. Prachtige animatie van de meester.

7/10



Sosuke is a five year old boy. He lives with his parents in a little house on a hill overlooking the sea. One morning he finds a goldfish, that has a girls face, on the beach. Ponyo, as he calls her, has escaped her father who is underwater sorcerer. The two become friends. Soon it becomes clear that Ponyo is no ordinary goldfish. She has put everything in order as to be as Sosuke.
The master of the animation is back. It was over four years that his last film was released. The director of "Spirited Away" and "Howl's Moving Castle" has been inspired by the fairy tale "The Little Mermaid" by Christian Andersen. Ponyo is not as good as his two predecessors, but is definitely worth watching. In some cases there could be more detailed characters, but otherwise I have nothing to complain. a beautiful animated movie by the master.

7/10

Bright Star (2009)

Regie: Jane Campion
Met: Abbie Cornish, Ben Wishaw en Paul Schneider e.a.
119 min. / 2009

Bright Star verteld het verhaal van de jonge dichter John Keats. Het verhaal speelt zich af in een 19e eeuws dorpje in de buurt van London. De carière van John keats gaat niet zonder slag of stoot. Zijn eerste dichtbundel wordt door de critici compleet de grond in geboord. Vanaf het begin van de film wordt meteen al duidelijk dat er iets gaande is tussen de jonge realistische Fanny Brawne en de dromer John Keats. Het is echter een liefde die vrijwel onmogelijk lijkt. John is te arm om Fanny ooit te kunnen onderhouden. Hij is dan ook gebrand om een succesvolle dichtbundel uit te brengen. Toch lijkt een relatie tussen de twee onontkoombaar. Wanneer Keats ernstig ziek wordt, lijken de levens uit elkaar te groeien.
Over de kwaliteit van de regisseur Jane campion hoeven we niet veel meer te vertellen. Na het met 3 oscars bekroonde ' The Piano' weet Jane Campion wederom een prachtig romantisch drama af te leveren. De schitterende beelden laten een onuitwisbare indruk achter. Daarnaast is blijft het script boeiend, voornamelijk vanwege het poetische gehalte. Zowel de rol van Fanny Brawne als die van John Keats is prima neergezet door twee voor mij nog compleet onbekende acteurs. Interessant om in de gaten te houden dus. Al met al een prachtige film.

7,5/10



Bright Star tells the story of the young poet John Keats. The story is set in a 19th century village near London. The Career of John Keats is not without a struggle. His first collection of poetry gets mostly negative reviews by the critics. From the beginning of the film is immediately clear that there is something going on between the young realistic Fanny Brawn and the dreamer John Keats. A relationship between them seems almost impossible. John is too poor to ever be able to maintain Fanny. That's why he is keen for a successful book of poetry. Yet, a relationship between the two inevitable. But when keats becomes seriously ill, their lifes seem to grow apart.
No one doubts about the quality of the director Jane Campion. After winning 3 oscars with "The Piano", Jane Campion delivers another lovely romantic drama. The stunning images give an indelible impression. In addition, the script remains fascinating, mainly because of the poetic content. Both the role of Fanny Brawn as John Keats are very well played by (for me) two completely unknown actors. I would love to watch some more by these actors in the future. All in all a wonderful movie.

7.5/10

John Rabe (2009)

Regie: Florian Gallenberger
Met: Ulrich Tukur, Daniel Brühl en Steve Buscemi e.a.
134 min. / 2009

Groots en meeslepend meesterwerk over 'De Schindler van China' pronkt op het Nederlandse affiche van John Rabe. Het betreft een waargebeurd verhaal over een Duitse zakenman (en lid van de nazi partij), in dienst van Siemens, in het Chinese Nanking. Het is 1937 wanneer John Rabe teruggeroepen wordt naar de afdeling van Siemens in Berlijn. Tijdens zijn afscheidsfeest wordt Nanking gebombardeerd door je Japanners. Het Japanse leger treed keihard op tegen de Chinese bevolking. John Rabe besluit de deuren van zijn bedrijf open te zetten voor zijn arbeiders en hun families die moeten vluchten voor de Japanners. Samen met een aantal andere medestanders weet hij een veiligheidszone op te zetten om zo honderdduizenden Chinese vluchtelingen op te vangen.
Wat mij betreft is John Rabe een OK film, maar niet meer dan dat. Het acteerwerk van Steve Buscemi is net als altijd voortreffelijk. Ook de rol van John Rabe door Ulrich Tukur is prima. Het karakter van Dr Rosen, adviseur van het Duitse consulaat, gespeeld door Daniel Brühl, kwam echter totaal niet over. Kortom John Rabe is een aardige oorlogsfilm, maar zeker niet groots en meeslepend als Schindler's List.

6,5/10



Grand and compelling masterpiece "The Schindler of China" flaunts on the Dutch poster of John Rabe. It is a true story about a German businessman (and member of the Nazi Party), employed by Siemens, in Nanking. It was 1937 when John Rabe was called back to the department of Siemens in Berlin. During his farewell party Nankin is bombed by Japanese. The Japanese army violently strikes the Chinese population down. John Rabe decides to open the doors of his company for the workers and their families to flee from the Japanese. Along with other a few other internation supporters, he creates a safety zone for over twohundred thousand Chinese refugees.

For me, John Rabe is an OK movie, but nothing more than that. The acting of Steve Buscemi is excellent as always. The role of John Rabe by Ulrich Tukur is fine. The character of Dr. Rosen however, Advisor to the German consulate, played by Daniel Brühl, however, did not appeal in any way.'John Rabe' was a decent war movie, but certainly not great and compelling as Schindler's List.

6.5/10

Nothing Personal (2009)

Regie: Urszula Antoniak
Met: Lotte Verbeek, Stephen Rea e.a.
85 min. / 2009

Anne is een jonge vrouw wiens relatie zojuist is verbroken. Met enkel een rugzak, tent en slaapzak besluit ze op reis te gaan naar Ierland, de eenzaamheid te zoeken. Ze leeft een zwerversbestaan in de natuur van Ierland. Na een tijd komt ze in contact met Martin, een man die een teruggetrokken bestaan leidt. Hij woont op een schiereiland aan de kust en leeft van wat de natuur hem geeft. Martin biedt haar kost en inwoning als ze voor hem wil werken. Ze gaat akkoord, op een voorwaarde, dat ze geen persoonlijk contact hebben.
Wat meteen opvalt in de film is weinige dialoog die de film bevat. Toch komt het verhaal sterk over. Dit komt voornamelijk door het sterke acteerwerk van zowel Lotte Verbeek als Stephen Rea. De beeldtaal van beide acteurs is van grote klasse.
Nothing Personal (winnaar van vier gouden kalveren) is een prachtige film die gaat over de menselijke behoefte aan eenzaamheid. Regisseuse Urszula Antoniak leverd met deze film een prachtig, intiem speelfilmdebuut af. Het is een ode aan de eenzaamheid die de natuur ons kan bieden.

8/10



Anne is a young woman whose relationship has just broken. With only a backpack, tent and sleeping bag she decides to travel to Ireland, to seek solitude. She lives a vagabond existence in the nature of Ireland. After a time she comes in contact with Martin, a man who leads a secluded life. He lives on a peninsula on the coast and lives on what nature gives him. Martin offers her room and board if she wants to work for him. She agrees, on one condition, that they have no personal contact.

One thing that is noticed from the beginning of the movie is that it contains little dialogue. Yet the story is strongly visible. This is mainly because of great acting from both Lotte Verbeek and Stephen Rea. The imagery of both actors is of high class.
'Nothing Personal' (winner of four golden calf, Dutch film award) is a beautiful film that deals with the human need for solitude. Urszula Antoniak, director of this film, delivered a beautiful, intimate debut feature. It is an ode to the loneliness that nature can offer us.

8/10

Public Enemy No. 1 (Part 1 &2)

Regie: Jean-François Richet
Met: Vincent Cassel, Gérard Depardieu, Ludivine Sagnier, Mathieu Amalric e.a.
113 min.- 133 min. / 2008

Public Enemy no.1 is een tweeluik over Jacques Mesrine, een van de grootste topcriminelen die Frankrijk ooit heeft gekend. We pakken zijn leven op bij zijn diensttijd in Algerije. Het moment waar hij voor het eerst iemand dood schiet.
Het verhaal is prima opgebouwd. Interessant hierbij is ook om te weten dat het script gebaseerd is op de biografie die hij zelf schreef tijdens een periode in de gevangenis. Hoewel hierbij wel de kritische noot geplaatst moet worden dat het verhaal schommelt tussen feit en fictie. De tijd wordt genomen om te laten zien hoe Jacques Mesrine van jonge soldaat langzaamaan groeit tot gangster en meest gezochte crimineel van Frankrijk.

Wat van meet af aan opvalt in de film is de aandacht die is besteed aan de details in de film. Het decor, kleding, wapens, auto's en interieur passen prima in de tijdslijn waar we stapsgewijs doorheen wandelen.
Jacques Mesrine werd ook wel "de man met 100 gezichten" genoemd. Vincent Cassel heeft deze rol meer dan fantastisch weten neer te zetten. Niet alleen door goed acteer werk. Hij moest namelijk voor deel 2 ook nog 20 kilo aankomen.
Naast Vincent Cassel was ook het acteerwerk van Gérard Depardieu, Ludivine Sagnier en Mathieu Amalric van grote klasse.
Jean-François Richet heeft met het tweeluik Public Enemy No. 1 een prachtige film afgeleverd die wat mij betreft zeker in het rijtje van de betere gangsterfilms behoord.

8/10

Trailer part 1



Public Enemy No.1 is a diptych about Jacques Mesrine, one of the largest top criminals that France has ever known. We start of seeing him in the service in Algeria, the first moment he shoots someone.
The story is well constructed. It is also interesting to know that the script is based on the biography he wrote during a period in prison. Although you have to know that some parts are fact and some fiction. Jean-François Richet showed us in a great way how Jacques Mesrine, young soldier, grew slowly to the most wanted gangster and criminal of France.

What is striking from the beginnin of the movie is the attention paid to every detail in the film. The decor, clothing, weapons, vehicles and furnishings fit perfectly in the timeline we walk through, step by step.
Jacques Mesrine was called "the man with 100 faces". Vincent Cassel has done a great job with this role. Not only by good acting. He had gain 40 pounds for his role in part 2.
Besides Vincent Cassel also the acting of Gérard Depardieu, Ludivine Sagnier and Mathieu Amalric was on a great level.
Jean-François Richet has deliverd a beautiful movie with this diptych, Public Enemy No. 1. A film that definitely should be on the list with all the good gangster movies

8/10

Trailer part 2

The Firm (1993)

Regie: Sydney Pollack
Met: Tom Cruise, Gene Hackman, Jeanne Tripplehorn, Holly Hunter e.a.
154 min. / 1993

In The Firm verteld Sydney Pollak het verhaal van Mitch McDeer, een jonge pas aan Harvard University afgestudeerde advocaat. Na enkele sollicitaties wordt hij benaderd door een klein, maar welvarend advocaten kantoor. Na hun voorstel besluit hij met hen in zee te gaan en lijkt het in eerste instantie goed naar zijn zin te hebben.
Wanneer de F.B.I. hem benaderd en hem confronteert met de bewijzen van moord, corruptie en maffiapraktijken binnen het kantoor, wordt hij heen en weer geslingerd tussen recht en onrechtmatigheden. Beide opties zijn niet zonder gevolgen.
Sydney Pollack heeft met de inmiddels al 16 jaar oude The Firm een puike 'legal thriller' afgeleverd. Het is dan ook eigenlijk wel een schande te noemen dat ik nu pas de tijd heb genomen deze film te kijken. Nog steeds ben ik geen fan van Tom Cruise, hoewel ik verder niet veel heb aan te merken op zijn acteerwerk. Hetzelfde geld eigenlijk voor de gehele cast, met uitzondering misschien van Holly Hunter, die dan ook terecht was genomineerd voor een Oscar. Al met al een prima film, maar geen hoogstaand niveau.

6,5/10



With 'The Firm' Sydney Pollack tells the story of Mitch McDeer, a young just graduated lawyer from Harvard University. After several applications, he was approached by a small but prosperous law firm. After hearing their proposal, he decided to sign with them. He seems to be in the right place.
When the F.B.I. approached him and confronts him with evidence of murder, corruption and links to the mafia within the office, he is right in the middle of a fight between right and wrong. Both options are not without concequences

Sydney Pollack has delivered a good legal thriller with this already 16 year old movie. It is really a shame to mention that this is the first time tha i have taken the time to watch this movie. Still I'm not a fan of Tom Cruise, although I did not have much to comment about his acting. Same goes basically for the entire cast, except perhaps Holly Hunter, who also was rightly nominated for an Oscar. All in all a good film, but not very high level.

6.5/10

District 9

Regie: Neill Blomkamp
Met: Sharlto Copley, Jason Cope en William Allen Young e.a.
112 min. / 2009

Meer dan twintig jaar geleden strand een groot buitenaards ruimteschip boven de stad Johannesburg. Doelloos zweeft het object boven de metropool. De ruim miljoen opvarenden, compleet ondervoed en slecht verzorgd, krijgen in eerste instantie een warm onthaal van de Zuid-Afrikaanse gemeenschap. Er wordt een plek voor Hen geregeld net buiten de stad, District 9.
Twintig jaar later zijn de aliens echter sterker en gewelddadiger geworden Daarnaast hebben ze eigen wapens ontwikkeld die alleen zij kunnen bedienen en hebben ze een verslaving aan kattenvoer ontwikkeld. Door het dreigende gevaar van botsingen tussen de aliens en de mensen en het ruimte gebrek in Johannesburg wordt er een nieuwe plek gecreëerd op ongeveer 200 km van de stad.
M.N.U. (Multi-National United), een organisatie die onderzoek doet naar de aliens krijgt samen met een leger-eenheid de opdracht om de inmiddels tot 1,8 miljoen gegroeide alien populatie te verhuizen. Wikus van Merwe, leider van het project namens M.N.U. komt echter tijdens de operatie in contact met een vloeistof, waardoor hij langzaamaan veranderd in een alien. Wikus is genoodzaakt op de vlucht te slaan voor de M.N.U. die hem nu als hoogste prioriteit zien in het onderzoek naar de aliens. Wat volgt is een spannende actie sci-fi film in district 9.

Door de ruwe mix van nieuwsberichten, interviews en handcamera's (vooral in het eerste half uur) sterk gerelateerd is aan het documentaire genre. Ook het verhaal is boeiend. Temeer omdat het zich afspeelt in Zuid-Afrika, een land waar de apartheid meer dan ooit duidelijk zichtbaar was en het verhaal enige verwantschap met de problematiek vertoond. De pas dertig jarige Neil Blomkamp heeft (mede dankzij producer Peter Jackson) een meer dan interessant speelfilm debuut afgeleverd.

8/10





Over twenty years ago, a large alien spaceship gets stranded above the city of Johannesburg. The object is floating aimlessly above the metropolis. More than one million aliens on board, completely malnourished and poorly cared for, are initially given a warm welcome by the South African community. There is a place for them just outside the city, it is called District 9.

Twenty years later the aliens became stronger and more violent. They have developed their own weapons that only they can operate and have an addiction to cat food. Because of the imminent thread of the alien population and the overcrowding in Johannesburg, a new location is created for them at about 200 km from the city.
M.N.U. (Multi-National United), an organization that conducts research into the aliens, and the ary get the assignment to move the now grown to 1.8 million alien population.
Wikus van Merwe is the leader of the project on behalf of M.N.U. During the operation he gets in contact with a liquid, which makes him slowly transform into an alien. Wikus is forced to flee, because now M.N.U. see him as the highest priority in the research of the aliens. What follows is an exciting sci-fi action movie in District 9.

The rough mix of news, interviews and hand cameras (especially in the first half hour) is strongly related to the documentary genre. The story is fascinating. Especially because it takes place in South Africa, a country where apartheid was more visible than ever. The story seems to have some resemblance with the apartheid. The thirty year old director Neil Blomkamp has delivered(thanks to producer Peter Jackson) a very interesting feature film debut.

8/10

Kan Door Huid Heen (2009)

'Kan Door Huid Heen' verteld het verhaal van Marieke, een vrouw van begin dertig, die woont in Amsterdam. Ze gaat door een moeilijke tijd heen in haar leven. Haar vriend heeft het net uitgemaakt. Ze voelt zich eenzaam en realiseert zich dat ze eigenlijk geen vrienden heeft, maar alleen een paar kennissen. Zich worstelend door deze periode heen, wordt ze ook slachtoffer van een geweldsdelict, welke haar hele leven nog meer op de kop zet. Ze besluit om te vluchten uit de stad en haar pijnlijke levenssituatie en koopt een oud vervallen huis (die in nog slechtere staat is dan haar eigen leven op dat moment) op het Zeeuwse platteland. Daar probeerd ze zo goed en kwaad als het kan haar leven op te bouwen. Maar hoe doe je dit zonder de dingen die je hebt meegemaakt te verwerken. Het is mooi om de vergelijking te zien tussen het vervallen huis en het leven van Marieke. Het vervallen huisje zou zo het leven van Marieke kunnen weergeven. Terwijl het huisje wordt opgeknapt, knapt ook zij weer wat op.

Het acteerwerk van Rifka Lodeizen is geweldig. Ze weet de angst, wraak, verdriet en eenzaamheid zo te brengen dat het je van begin tot eind bij de keel grijpt. Kan Door huid heen is film-technisch gezien ook een prachtig staaltje regisseurs-werk. De editing is in veel gevallen ruw, waardoor het soms lijkt alsof je erbij staat.

8.5/10



'Kan Door Huid Heen' (Can go through skin) tells the story of Marieke, a woman in her early 30's living in Amsterdam. She is going through a very tough period in her life. Her boyfriend just broke up with her. She's left alone realising that apart from him she actually had no friends, only some acquaintances. Struggling through this period she also becomes a victim of a violent crime. This crime puts her whole life upside down. She decides to run away from the city and the painful life and buys an old house (which is even more a wreck than she is) in the countryside. There she is trying to begin a new life. But how do you start a new life without processing the things you went trough. It is great to see how the comparison is made between the wrecked old house and Marieke's life. The wrecked house could symbolize the life of Marieke. Both need help to get in good shape again.

The acting of Rifka Lodeizen is amazing. The fear, revenge, grief and loneliness is so well expressed that it grasps you from the beginning till the end. Esther Rots, the Director delivered a very intense and intimate movie. The Editing is very raw. That's why it almost seems like you're there when it happens.

8.5/10

Stellet Licht (2007)

Regie en scenario: Carlos Reygadas
Met: Cornelio Wall, Jacobo Klassen, Maria Pankratz, Miriam Toews, e.a.
142 min. / Mexico / 2007

Stellet licht speelt zich af in de Noord-Mexicaanse streng religieuze Mennonietengemeenschap. De Mennonieten zijn een van oorsprong Frieze doopsgezinde geloofsgemeenschap.
Het verhaal gaat over Johan, een getrouwde man en vader van 6 kinderen. Hij worsteld met zijn geloof. Temeer omdat hij verliefd is op een andere vrouw. Wat moet hij doen? Moet hij zijn vrouw en geloof verraden door de buitenechtelijke relatie aan te gaan of kan hij de keuze maken voor zijn vrouw en kinderen. De strijd die Johan door gaat is prachtig neergezet en weet het gevoel en de emotie over te brengen.
De film valt daarnaast erg op door de (soms pijnlijke) stiltes en de trage, maar o zo mooie shots. De keuze van regisseur Carlos Reygadas om te werken met niet-professionele acteurs en figuranten die ook daadwerkelijk komen uit de Mennonietengemeenschap is eveneens een goede set. Door deze twee aspecten lijkt de film bijna een soort van documentaire. Enige minpunt wellicht voor deze film is de lengte. Met een dikke 140 minuten aan film is het een lange zit. Al met al een prima en zeker interessante film van Mexicaanse bodem.

7,5/10



Silent Light is set in the strict religious Mennonite Community in the north of mexico. The Mennonites are a religious a strict baptist community of Frisian origin.
The story is about Johan, a married man and father of 6 children. He struggles with his faith. Especially since he is in love with another woman. What should he do? Should he betray his wife and believes by having an affair with this woman or should he choose to stay with his wife and children. The struggle which johan experiences is well played. The feelings and emotions strongly come across.
The film though is very slow and has a lot of silences (which give the movie quite some tension). The shots are also very beautiful. The choice of director Carlos Reygadas to work with (mostly) non-professional actors who actually come from the Mennonite Community is also a very good choice. Because of these two aspects the film almost seems like a kind of documentary. Perhaps only downside to this film is the length. With over 140 minutes of film it was a long way. All in all a good and certainly interesting film from Mexican soil.

7.5/10

Doubt (2008)

Regie en scenario: John Patrick Shanley
Met: Meryl Streep, Philip Seymour Hoffman, Amy Adams, Viola Davis e.a.
100 min. / USA / 2008

De toon van de film wordt meteen al gezet bij de eerste beelden die worden getoond. Father Flynn (Phillip Seymour Hoffman) geeft een preek over de twijfels die we in ons geloof kunnen hebben. Het woord twijfel laat de film ook niet meer los. De titel 'Doubt' is dan ook terecht de titel.
Naast de preken die de enigzins liberale Father Flynn geeft is hij ook betrokken bij het wel en wee in de katholiek school in The Bronx, in New York. Hij wordt bijgestaan door de conservatieve sister en tevens school directrice Aloysius (Meryl Streep). De preek van father Flynn laat sister Aloysius niet meer los. De twijfel die father Flynn openlijk vanaf de kansel toonde projecteert sister Aloysius ook naar zijn functie binnen de school.
Wanneer de jonge, naïeve sister James (Amy Adams) merkt dat er meer aan de hand lijkt te zijn tussen Father Flynn en een van de leerlingen, besluit ze dit te delen met sister Aloysius. Wat volgt is een psychologisch drama vol samenzwering.
Na het door een Pulitzerprijs bekroonde toneelstuk kom John Patrick Shanley met een verfilming van zijn eigen werk. En Hoe!! Meteen weet de film 5 oscar nominaties te verdienen, en terecht. Wat mij betreft was een oscar voor met name Meryl Streep, maar misschien ook nog wel Phillip Seymour Hoffman zeker terecht geweest.

9/10

Tropa de Elite (2007)

Regie: José Padilha
Met: Wagner Moura, Caio Junqueara, André Ramiro e.a.
115 min. / Brazilië / 2007

Ik vind het altijd erg gevaarlijk als films vergeleken worden. Zo ook in dit geval. Ik las op een site dat deze film vergeleken wordt met 'Cidade de Deus'. Aangezien ik erg gecharmeerd ben van deze film, roept een vergelijking als deze zowel interesse als angst bij mij op. Haalt de film het niveau wel van 'Cidade de Deus'. Gelukkig kreeg de film de Gouden Beer op het filmfestival in Berlijn. Hetgeen veel goeds beloofd.

Het verhaal gaat over Nascimento, kapitein van de speciale politie eenheid BOPE. Zijn vrouw staat op het punt om te bevallen. Dit is de reden waarom hij zoekt naar een opvolger. Zelf heeft hij twee personen in gedachten, Neto en Matias, die allebei om verschillende redenen op het eerste gezicht niet de meest geschikte personen lijken te zijn. Het speelt zich af in 1997, op de vooravond van het bezoek van de paus aan Brazilie. Het is de taak aan de BOPE om de straten schoon te vegen van drugscriminelen om zo de paus een rustige nacht te bezorgen.
Tropa de Elite geeft een realistisch inzicht in het harde en corrupte leven in de armoedige straten van Rio de Janeiro. De Film is knap gemonteerd met enige tijdsprongen. Door middel van voice over worden de karakters geïntroduceerd. Iets waar ik normaal gesproken niet erg van houdt, maar in dit geval is het wel effectief. De Gouden Beer is dan ook meer dan verdiend.

8/10

Los Abrazos Rotos (2009)

Regie en scenario: Pedro Almodovar
Met: Penélope Cruz, Lluis Homar, Blanca Portillo e.a.
127 min. / Spanje / 2009

Al sinds het filmfestival in Cannes zit ik al te wachten tot deze film eindelijk in het filmhuis bij mij in de buurt draait. Soms is dit pas 2 maanden na de landelijke release datum. Gelukkig is het in dit geval slechts 2 weken. Het gaat hier namelijk niet om een kleine regisseur, maar om Pedro Almodovar. Hij is voornamelijk bekend van films als 'Hable Con Ella' en 'Volver'. En ook in deze film speelt zijn muze Penélope Cruz weer mee.
'Los Abrazos Rotos' verteld het verhaal van de blinde voormalig filmmaker en tegenwoordig schrijver Harry Caine (of Mateo Blanco, zoals zijn echte naam is). Matteo verloor door een dramatisch ongeval zijn zicht en zijn grote liefde Lena (Penélope Cruz).
Zijn Manager Judith en haar zoon Diego zijn sinds het ongeval de enigen nog die hem steunen. Vertellen over zijn verleden doet hij niet en niemand vraagt er naar. Totdat Diego op een dag naar zijn verleden vraagt. Mateo verteld over zijn periode als regisseur, zijn grote liefde Lena. Wat volgt is een hartverscheurend liefdesdrama vol jaloezie, wraak verdriet.
Wederom ben ik na 'Volver' weer erg gecharmeerd van het acteerwerk van Penélope Cruz. Zij weet haar rol weer prachtig neer te zetten. De regie is mooi, maar toch enigzins rommelig en haalt daardoor het niveau niet van de eerder genoemde films. Al met al een prima film, maar geen meesterwerk.

7/10

Control (2007)

Regie en scenario: Anton Corbijn
Met: Sam Riley Samntha Morton, e.a.
122 min. / 2007

Wat kan je nog vertellen over een grootheid als Anton Corbijn. Wellicht de grootste fotograaf uit de popgeschiedenis. Iedereen wil met hem werken. Eén van zijn grootste kenmerken is dat hij in zijn foto's voornamelijk grofkorrelig in zwart-wit schiet. Erg verrassend was het dan ook niet om te zien dat Corbijn besloot deze film in deze toon te filmen. Des te beter past het echter bij het leven van Ian Curtis, waar deze biopic over gaat.
Control verteld het verhaal van Ian Curtis, frontman van de legendarische post-punk groep Joy division. Opgroeiend in een klein Engels stadje besluit hij zijn idolen David Bowie en Iggi Pop na te volgen en auditie te doen voor de band die later Joy Division zou heten. Door hard werken weet de band meer en meer bekendheid te verwerven. Dit heeft echter verstrekkende gevolgen voor Ian. Hij krijgt relatieproblemen door een nieuwe liefde die hij ontmoet tijdens het touren. Hij raakt verstrikt in zijn eigen wereld van angst, depressie en droefheid.
Naast het verhalende en kunst aspect van deze film wil ik ook nog het acteer talent benadrukken van Sam Riley, die niet alleen het karakter van Ian perfect weet neer te zetten, maar zelfs nog het stem geluid. Riley heeft namelijk zelf de partijen ingezongen.
Al met al een sombere, melancholische, maar o zo prachtige film, die niet alleen het verhaal verteld over een legendarisch muzikaal talent, maar tevens een ode is aan de band Joy Division.

7,5/10

Bride Flight (2008)

Regie: Ben Sombogaart, Scenario: Marieke van der Pol
Met: Karina Smulders, Waldemar Torenstra, Anna Drijver, Elise Schaap e.a.
130 min. / Nederland / 2008

Als filmliefhebber heb ik eigenlijk altijd iets tegen de Nederlandse film gehad. Nederlandse films staan bekend om hun nutteloze seksscenes, veel gevloek en het neerzetten van een uitermate liberaal land waar alles moet kunnen. Toch is er een kanteling te zien in de Nederlandse film. Het verhaal begint meer en meer de boventoon te voeren. Daarnaast begint de Nederlandse film ook meer en meer richting de Arthouse te trekken, hetgeen denk ik een goed teken is.

In 'Bride Flight' verteld Ben Sombogaart (regisseur van onder meer 'De Tweeling' en 'Het Zakmes') het verhaal van de drie jonge bruiden Ada, Marjorie en Esther en de ambitieuze avonturier Frank. Zij ontmoeten elkaar in het vliegtuig 'The Flying Dutchman' die meedoet aan een Vliegrace van London naar Christchurch (Nieuw Zeeland). Zij emigreren naar Nieuw Zeeland om daar vol goede moed een nieuw leven op te starten.
Het verhaal wordt in 3 verschillende tijden verteld. Allereerst de reis in 1953, vervolgens de reünie in 1963 en het verhaal in het heden. Ben Sombogaart weet als geen ander, net als in zijn film de tweeling, het verleden door middel van relaties naar het heden te trekken. Het gevolg is een prachtig verhaal van relaties die door een gebeurtenis met elkaar verweven zijn. Wat mij betreft zou dit de Bride Flight de Nederlandse inzending voor de 'Oscars' mogen zijn. Prima film van Nederlandse Bodem.

8/10

Slumdog Millionaire (2008)

Regie: Danny Boyle, Scenario: Simon Beaufoy
Met: Dev Patel, Freida Pinto, Rajendranath Zutshi e.a.
100 min. / USA / 2008

Wat moet je nog vertellen over een film die zoveel prijzen in de wacht sleepte als `Slumdog Millionaire`. Even veel oscars wist deze film te verdienen als `Amadeus` en `Ghandi`. Jamal is een simpele thee-jongen bij een telecombedrijf. Hij besluit mee te doen aan de show Who Wants To Be a Millionair. Boven verwachting blijkt hij alle vragen goed te beantwoorden. Eén vraag verwijderd van de hoofdprijs is de show afgelopen. De volgende dag zal de show verder gaan. Die avond wordt hij opgepakt door de politie en moet hij verklaren hoe het mogelijk is dat hij alle vragen goed heeft beantwoord. Hoe kan het zijn dat een simpele thee-jongen, een jongen die opgroeide in het harde leven van een sloppenwijk in Mumbai zoveel vragen goed wist te beantwoorden. Een prachtige film die de harde wereld van opgroeiende kinderen in de sloppenwijken weergeeft. Daarnaast geeft de film echter ook een mooi beeld van de gekte op straat en de prachtige kleuren waar India om bekend staat. Enig minpunt vind ik persoonlijk de scene bij de Taj Mahal, die meer lijkt op een reclame praatje voor India dan in het verhaal te passen. Danny Boyle, regisseur van ondermeer Trainspotting en The Beach, levert een prima film af. Of het ook daadwerkelijk de 8 oscars verdiende die hij kreeg durf ik echter te betwijfelen.

8/10

Waltz With Bashir (2008)

Regie en scenario: Ari Folman
90 min. / Israel / 2008

'Waltz with Bashir' verteld het verhaal van Ari, een Israelische regisseur. Tijdens een afspraak met een vriend, die last heeft van een nachtmerrie met herinneringen van Libanese oorlog in 1982, komt Ari er achter dat hij, tot zijn verbazing, zich niets meer herinnert van de tijd die hij heeft meegemaakt in deze oorlog. Hij besluit op zoek te gaan naar zijn herinneringen. Op basis van gesprekken die hij heeft, met vrienden met wie hij samen in het leger heeft gediend, probeert hij deze in mist gehulde herinneringen opnieuw te ontdekken. De een weet zich meer te herinneren van deze oorlog als de andere. Tot zijn schrik komt hij er achter wat zijn rol is geweest in deze oorlog. Je kan je verleden vergeten, maar je verleden vergeet jou nooit. Een mooi opgebouwd verhaal over iemand die worstelt met zijn oorlogsverleden en dit door er over te praten probeert te verwerken. Intens, heftig, maar zeker een belangrijk verhaal dat nog maar weinig is verteld. De Film was dan ook terecht genomineerd voor een Oscar.

Score: 7,5/10

il y a longtemps que je t'aime (2008)

Regie en scenario: Phillipe Claudel
Met: Kristin Thomas, Elsa Zylberstein e.a.
117 min. / Frankrijk / 2008

Soms heb je films die in eens 'out of the blue' in je blikveld komen. Il y a longtemps que je t'aime was voor mij een dergelijke film. Gemist in het filmhuis en gevonden in de platenzaak.
il y a longtemps que je t'aime verteld het verhaal van Juliette een vrouw die na 15 jaar vast te hebben gezeten in de gevangenis wordt herrenigd met haar jongere zusje Léa. Zij probeert haar zo goed en kwaad als het kan een thuis te bieden. Een thuis dat ze al lang niet meer heeft gekend en dat hierdoor best confronterend is. Juliette probeert langzamerhand de draad weer op te pakken, maar wordt nog regelmatig terug geworpen op haar nog nauwelijks verwerkte verleden.
Een zoektocht die maar door weinigen begrepen lijkt te worden.
Een intense, integere film vol hoop, liefde en vergeving. Een juweel van een film die terecht genomineerd werd voor een Gouden Beer op het filmfestival in Berlijn.

Score: 9/10