Micmacs à Tire-larigot (2009)

Regie: Jean-Pierre Jeunet
met o.a. Dany Boon, Dominique Pinon en André Dussollier
105 Min. / France 2009

Het was al weer even geleden dat we voor het laatst een nieuwe film mochten bekijken van deze wonderlijke regisseur, want dat is hij. Met films als Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain en Un Long Dimanche de Fiançailles op zijn naam mogen we met recht spreken van een bijzondere filmkunstenaar. Ook Micmacs past in ditzelfde genre. Alles wijst hierop; Het oog voor detail, de sepia kleuren, de bizarre toevalligheden, mooie close-ups, excentriciteit, hilariteit en emotie. Alle elementen zijn weer verwerkt in deze film.
Jaren geleden is Bazil's vader omgekomen tijdens het onschadelijk maken van een mijn. Zijn moeder kan het niet meer aan en Bazil groeit op in een weeshuis. Jaren later werkt Bazil in een videotheek waar hij op een gegeven moment ooggetuige is van een afrekening in het criminele circuit. Door bizarre toeval wordt hij in het hoofd getroffen door een afgeketste kogel en raakt in coma. Eenmaal ontwaakt blijkt zijn hele leven veranderd. Zijn appartement is verhuurd aan iemand anders, zijn bezittingen zijn allemaal zo goed als weg en zijn baan is ook inmiddels aan iemand anders vergeven. Er zit niets anders op dan op straat te gaan leven. Hier ontmoet hij een aantal anderen die een zelfde soort bestaan leven. Een groep die leeft van wat zij op straat vinden. Sterker nog het wordt zijn familie. Samen met hen besluit hij wraak te nemen op de wapenfabrikanten die zijn leven dwars zitten. Ze zetten een briljant plan op om beide wapenfabrikanten tegen elkaar uit te spelen.
Jeunet heeft laten zien dat hij met al zijn elementen elke keer weer een bijzondere film neer te zetten. Hoewel het niet van het zelfde niveau is als Amelie en Un Long Dimanche de Fiançailles is het nog steeds een prachtige film.

7,5/10



It had been a while since we last were able to watch a new movie made by this wonderful director, because that's what he is. With films such as Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain and Un Long Dimanche de Fiançailles, we can speak of a very special film artist. Micmac also fits in this same genre. Everything points to this, the attention to detail, the sepia color, the bizarre coincidences, nice close-ups, eccentricity, laughter and emotion. All elements are again incorporated into this film.
Years ago, Bazil's father died while defusing a mine. His mother couldn't take it anymore, so Bazil grew up in an orphanage. Years later, while working in a video store Bazil is a witness of a assassination in the criminal world. By bizarre coincidence, he was hit in the head by a bounced bullet and slips into a coma. Once awakened, his life is changed. His apartment is rented to someone else, his belongings are all almost all gone and his job is given to someone else. There is no other choice than to live on the streets. Here he meets a number of others who live a similar existence. It's a group who lives from what they find in the streets. They become his family. Together with them, he decides to take revenge on the arms manufacturers who have made his life so miserable. They set up a brilliant plan to play both arms manufacturers out against each other.
Jeunet has shown that he is able to make another very special movie with all the elements without making it look like another movie in the same genre. Although not the same level as Un Long Dimanche de Fiançailles and Amelie the this is still a beautiful film.

7.5/10